چهارسال و هفت ماه گذشت
۱۹
آذر
زهرای بابا سلام
می بینم برای دیگران دلبری می کنی و یاد بابادی نمی کنی؟! عیب نداره بابا. خوشحالم میشه. مهم اینه واسطه خیر باشی برای مردم. این هم میشه نوعی صدقه جاریه شاید اون دنیا دستمو بگیره. خودتم که جات خوبه. دیگه جای نگرانی نیست. به قولی ملالی نیست!
امشب پیامی دیدم که به محض این که چشمم بهش افتاد بی اراده اشکم دراومد.به حدی که قطره های اشک پرتاب می شدند. نه از غم. از شوق و حال عجیبی که بهم دست داد. الهی شکر که هستی و خدا تو را واسطه فیض و خیر رسانی به دیگر بنده هایش کرده است. این هم مقامی است دیگر.
عاشقت
بابادی
